Bron & copyright = Manuela Klerkx
Gallery Viewer November 2022
Non-conformistische kunst!
Er zijn veel manieren om in een gesprek complexe dingen eenvoudig te maken maar er zijn nog meer manieren om eenvoudige dingen complex te maken. In de dagelijkse communicatie leidt dat vaak tot grote en onnodige misverstanden met alle gevolgen van dien. Dat is jammer en soms pijnlijk of uiterst vervelend maar kan hersteld worden. In de kunst echter is het fataal als complexe observaties en inzichten nog moeilijker en daarmee onbegrijpelijker worden gemaakt en het uiteindelijke schilderij of beeld onbegrijpelijk of ontoegankelijk is. De meeste kunstenaars zijn dan ook pas tevreden als ze erin zijn geslaagd een kunstwerk te maken dat geen getuigenis aflegt van de complicaties die eraan vooraf gingen. Want pas als je complexe ideeën in een eenvoudige en heldere vormentaal kunt uitdrukken is de missie geslaagd: dan staat of hangt er een kunstwerk dat de aandacht van de toeschouwer vangt. De volgende kunstwerken laten zien dat het goed mogelijk is om ingewikkelde concepten of ideeën visueel begrijpelijk, ontroerend of esthetisch te maken maar dat daar een grote dosis non-conformisme voor nodig is.
Met haar camera conformeert Faryda Moumouh (1978) zich bepaald niet aan de realiteit. Integendeel, in haar docu probeert ze de duizenden gedachten die door haar hoofd spelen, de ‘chaos’ en ‘ruis’ die ze in het echte leven ervaart op eigen wijze terug te geven aan de wereld in de vorm van een foto: ‘Die moet vertaald worden. Dat levert beelden op die misschien niet makkelijk te begrijpen zijn, maar ik daag de kijker uit in mijn werk te kruipen. Als ik hem een zuiver beeld zou voorschotelen dan zou ik hem voorliegen.
’*Als tweede generatie Marokkaanse, geboren in België wordt ze allochtoon genoemd en na 9/11 werd de hele gemeenschap alleen nog met ‘moslims’ aangeduid. Maar wat nou als je je anders voelt, als je atheïst bent en je niet conformeert aan de geloofsgroep waarvan je, zeker voor de buitenwereld, deel van uitmaakt? Nergens anders dan in haar beelden kan ze in verschillende lagen uitdrukking geven aan haar persoonlijke gevoelens en gedachtes: ‘Ik ben veel meer dan een etnische identiteit.” In plaat van het perfecte plaatje als eindprodukt, is de door haarzelf geschoten foto een startpunt voor een langdurig proces waar programma’s als photoshop en een Scanner aan te pas komen om haar ‘ongeschreven narratief’ te vereeuwigen. Conform haar eigen regels en wetten.
*PF Magazine, Edo Dijksterhuis, November 2021
(Vertegenwoordigd door Shoobil)