“Het individu maakt wie je bent. Je kan je referentiekader en maatschappelijke context niet zomaar van je afgooien.”
Geboeid door de humane conditie en de filosofische kronkels van een grote inspirator Jean Paul Sartre en Simone De Beauvoir ondergaat Faryda Moumouh de wereld vol relatieve momenten die ze zelf fotografisch beleeft, ziet en vastlegt. Ze is een selfmade woman, gedragen door haar eigen passie voor de beeldende taal. De camera is het instrument waarmee ze de eigen conditie en die van de wereld om haar heen onderzoekt en naar haar hand zet.
Faryda Moumouh gaat op zoek naar een fotografische benadering rond de interpretatie of gelaagdheid van het beeld.
De kracht van de vervreemding is misschien zelf de ontkrachting van de fotografische waarneming of zekere realiteit.
Ze maakt een kruisbestuiving tussen verschillende lagen en betekenissen, binnen en buiten het fotografische beeld, vertrekkend vanuit haar eigen persoonlijke kijk. Het suggestieve en narratieve karakter is nooit ver weg. Je kan je referentiekader en maatschappelijke context niet zomaar van jezelf afgooien. Elk beeld is een visueel standpunt dat erg gelaagd wordt uitgewerkt met verschillende technieken en foto’s binnen één frame of een reeks. Mixed media en fotografie gaan hand in hand in het oeuvre van Faryda Moumouh.
Elk mens is gelaagd, net als elk bestaan. Het existentiële denken is een rode draad in het werk van Faryda Moumouh, met haar grote inspirators Jean Paul Sartre en Simone De Beauvoir. Nadenken over het bestaan is vaak een terugblik naar het verleden. Het gaat niet om van waar we afkomstig zijn maar waar we naartoe gaan.
Het materialiseren van een herinnering als bewijs van een bestaan en een onzichtbaar leven. Zoeken we houvast en wordt het fysieke aspect van een beeld een bevestiging van een bestaan? Kan een beeld de eeuwigheid of tijd doorstaan? Wordt dit ons collectief of persoonlijk beeldarchief, met een herinnering van herinneringen? Willen we niet loslaten of zijn we misschien bang om definitief te vergeten? Heeft het fotografische beeld een emotionele connotatie en ligt hier net de kracht om steeds te willen vastleggen en te bewaren?
Het fotografische beeld als vertrekpunt en meer niet… graven in de gelaagdheid van een beeld, in dialoog met andere beelden. Zowel in diepte als in sequenties en de herhaling vandaar dit werk als een vergeten herinnering.
"Her photographic images are not there to read the world, but to see a world in them! Ruth Loos - 2017
"The individual thinking and looking at the world, makes who you are.
Fascinated by the human condition and philosophical quirks of a great inspiration Jean Paul Sartre and Simone De Beauvoir, Faryda Moumouh undergoes the world full of relative moments that she herself experiences, sees and captures photographically. She is a self-made woman, driven by her own passion for visual language and the image. The camera is just an instrument with which she examines and manipulates her own condition and that of the world around her. Faryda Moumouh searches for a photographic approach around the interpretation or layering of the image. The power of alienation is perhaps even the negation of photographic perception or certain reality and leaving this reality behind.
Faryda Moumouh makes a cross-pollination between different layers and meanings, inside and outside the photographic image, starting from her own personal view and the theme of being and existing. The suggestive and narrative character is never far away. You cannot simply throw off your frame of reference and social context. Each image is a visual point of view that is worked out in layers with different techniques and photos within one frame or a series. Mixed media and photography go hand in hand in Faryda Moumouh's oeuvre. Every image is a result of (de)constructing the first view or leaving the moment in time. It is a sketch or a start.
Every human being is layered, just like every existence. Existential thinking is a common thread in Faryda Moumouh's work, with her great inspirations being Jean Paul Sartre and Simone De Beauvoir. Thinking about existence is often a look back at the past. It is not about where we come from but where we are going.
Materializing a memory as proof of an existence and an invisible life. Are we looking for something to hold on to and does the physical aspect of an image become confirmation of an existence? Can an image endure eternity or time? Does it become our collective or personal image archive, with a memory of memories? Do we not want to let go or are we perhaps afraid to forget for good? Does the photographic image have an emotional connotation and is this precisely where the power lies to always want to record and preserve?
The photographic image as a starting point and nothing more... Digging in the stratification of an image, in dialogue with other images. Both in depth and in sequences and repetition, hence this work as a forgotten memory.
Translated with www.DeepL.com/Translator